مدیر خانه ادبیات کشور در ایران می گوید: با وجود اینکه در اوایل دهه 70 شعر معاصر افغانستان از ایران تاثیر گرفته بود، اما شعر کشور ما امروز می تواند بر شعر ایران هم تاثیر بگذارد.
محمد سرور رجایی، مدیر خانه ادبیات کشور در ایران با اشاره به فراز و فرودهای شعر شاعران مهاجر افغانستان اظهار داشت: شعر افغانستان به ویژه شعر شاعران مهاجر در سه دهه اخیر فراز و فرودهای زیادی را متحمل شده است. البته در این میان حسنی که وجود دارد، این است که فرازهای شعر مهاجران افغان در سه دهه مهاجرت بیشتر از فرودهایش بوده است.
وی ادامه داد: تا قبل از آغاز دوران هجرت، شاعران افغانستان به طور عمده گرفتار عاشقانه سرایی و عرفان های شخصی خود بودند و کمتر به مردم و اجتماعشان می پرداختند، اما جنگ و مهاجرت که پیش آمد، شاعران زیادی تن به مهاجرت و شعر مهاجرت سپردند و حتی این تجربه برخی را که اصلاً شاعر نبودند به شعر سوق داد. شکی نیست که مهاجرت باعث ارتقاء شعر معاصر افغانستان شد و در این میان شاعرانی که به ایران هجرت کردند، به توفیقات زیادتری دست پیدا کردند که بخش زیادی از این توفیقات حاصل رفاقت شاعران جوان افغان با شاعران جوان ایران در دوران ابتدای هجرت بود که این رفاقت ها تا به امروز هم ادامه یافته است.
رجایی در ادامه و در پاسخ به اینکه آیا تنها جغرافیا را عامل موفقیت شعر و شاعر معاصر افغانستان می داند، گفت: اگر جغرافیا در شعر معاصر افغانستان تنها عامل تاثیرگذار بر شعر شاعران مهاجر بود، باید تنها شاهد موفقیت شعر شاعران افغان مقیم مشهد می بودیم؛ در حالی که شعر مهاجران در ابتدای ظهور به دلیل روحیه، ذوق و البته دوستی با ایرانیان در همه جا رشد کرد و همین شد که فردی مانند شریف سعیدی در اصفهان رویید و البته محمدکاظم کاظمی در مشهد شناخته شد.
مدیر خانه ادبیات افغانستان در ایران تصریح کرد: آبشخور تفکرات شعر ایران و افغانستان در آغاز دوره هجرت، از تفکرات ارزشی منشاء می گرفت و البته هر دو در زبان نیز مشترک بودند و اختلافی که روی اعتقاد تاثیر بگذارد و مفاهیم شعر را عوض کند، میان ما نبود و به واقع همین رفاقت ها در شعر افغانستان در هجرت بود که آن را بارور کرد و به ثمر رساند.
وی همچنین گفت: افغانستان اگر در دوره ای مانند ابتدای دوره هجرت شاعرانش، چند گام عقب تر از شعر جوان ایران در آن دوره حرکت می کرد، اما با تلاش شاعران مهاجر دیگر می شود گفت که خود را با شعر معاصر ایران برابر کرده و حتی در برخی مراحل جلو نیز زده است. به عبارت دیگر اگر در اوایل دهه 70 شعر معاصر افغانستان از ایران تاثیرپذیر بود، امروز به جایی رسیده که می تواند بر شعر ایران تاثیرگذار هم باشد. نمونه آن هم شعر محمدکاظم کاظمی است که توانست در شعر معاصر ایران تاثیر بگذارد و یا اشعار ابوطالب مظفری و سیدضیاء قاسمی.
رجایی تصریح کرد: شرایط مهاجرت، شرایط سختی بود و توانست بسیاری از شاعران را به جایی برساند که دچار هیجان زدگی در شعر نشوند، اما باید اذعان کرد شاعران جوان افغانستان گاهی به خاطر حس غربت بیش از حدشان دچار هویتی دوگانه شدند که شعرشان را آسیب زد و در نتیجه نتوانستند تصمیم بگیرند که زبان شعرشان را به جایگاهی عالی برسانند و همین موضوع باعث شد که خودشان هم دچار فرسایش زبانی و تصویری شدند.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/622
بهار و نوروز در شعر شاعران پشتو زبان افغانستانی
